Skopje za Vardar

Skopje za Vardar

Sunday, 19 April 2015

Фајнл 4



Фудбалерите денес успеаа да не израдуваат. 93 минута, гол за 1-0 против Ренова, нешто што повеќето не успеаа да го дочекаат во живо сезонава поради ракометот кој секако не окупираше. Повратниот дуел во четврт финалето на ЛШ не е мала работа, особено ако знаеме дека дома изгубивме 2 разлика но имавме реални шанси за напредок.

И сега логично се поставува прашањето зошто Вардар испадна во осмина финалето. Навистина не ни се објаснува веќе и сакаме да се израдуваме после сите овие години, ама ќе мораме да се објаснуваме. Не постои една директна причина за испаѓањето, туку тоа е склоп на повеќе околности.
Позитивно е што оваа сезона не паднавме на крај и бевме уморни, туку еднаш и ние успеавме во полна кондиција да изиграме од почеток до крај, што е за пофалба кон стручниот штаб кој очигледно работел. Мораме да кажеме дека успеавме и да ги отстраниме оние делови од натпреварот во кои се губиме и имаме проблем со концентрацијата.
Но, сеуште нерешливи проблеми на нашиот тим се индивидуалниот капацитет. Дефинитивно се гледа дека играчите малку работат на самостоен план преку нивните понекогаш чудни падови во текот на натпреварот. Ако сакаме фајнл 4, ќе мора на тоа да поработиме.
Ќе мора и управата да поработи на полнење на џебовите на лицата од ЕХФ. Ние сме спас за нив и нивната состојба на пропаст и негледање ракомет низ Европа, и дефинитивно сме една од атракциите во ЛШ. Но без адекватна финансиска мотивација во европската куќа на ракометот ќе продолжиме да гледаме сомнителни судиски одлуки на арбитрите во четвртфиналињата кога најмногу ќе биде потребно. Тие не се пресудни, но се доволни еден Арпад Штербик да се демотивира. Еден Добривоје Маркович да не може да прекине да станува на клупа и да урла после враќањето на секоја топка назад откако противникот ќе промаши.
Засилувањата за следната сезона се откриваат уште од сега како вистински. Во четврт финалево ја видовме реалноста. Се буневме за Немања, ама Немања денес на нерешено во првото полувреме, во ситуација 6 на 4 пред голот на Киелце промаши. Тоа промашување, и низа други пропуштени шанси кога на Дујшебаев два пати при нерешен резултат му паѓаа топки, Игор има големи грешки со подавања не чинеше сезона. Навистина имаме непокриени позиции. Затоа не сме кадар за Ф4, барем не сеуште.
Но, факт е и дека ни треба факторот на среќа. Не може во вториов дел од полусезонава овој ростер да погоди стативи онолку колку што погодил во последниве 3 сезони колку што игра заедно. Немаме среќа. Не не сака. Што е тоа што е против Вардар? Не ни ја дава радоста. Судбината не сака да ни ја даде. Зошто? Катастрофата да биде поголема, еднаш ние не можеме да се израдуваме. Сакам еднаш да го осетиме чуството на победа, на среќа, радост, еднаш да се оствари она што секој навивач го посакува за својот клуб. Нас нема да ни го даде тоа. Барем не сеуште.
Можеби некогаш ќе биде.

НАПРЕД ВАРДАР ВО СРЦЕ ТЕ НОСАМ

Friday, 3 April 2015

"RIP" Штип

Вака пишувавме во предходната сезона по натпреварот во Штип. Ова е нова објава на истиот текст. Орегиналот е на стариот блог домен, а можете да го отворите со кликање тука.


Пред да почнам да пишувам ќе напоменам дека текстот не се однесува за оние Штипјани кои во неделата сакаа нивна Брегалница да загуби, бидејќи имаше и такви.

Сеуште сум под импресии од она што го доживеавме во Штип. 2000 Македонци кои навиваат за тим чија навивачка група носи име Фаланга веројатно го направија најголемиот грев коj ни сами нема да можат да си го опростат еден ден. Таква страст одамна не сум почувствувал на фудбалски натпревар. Во недела се славеше за секој гол на Шкендија, се славеше со таква еуфорија која може да се спореди со гол во последна минута кој носи титула или влез во некоја повисока лига. Што е проблемот, толку ли проработеа комплексите, толку ли се мрази се што е од Скопје, а е обоено црвено-црно?  Желбата да се наштети на Вардар е таа што ги влечеше тие луѓе, дури и по цена на наша штета да профитира клуб кои во прва прилика ке го исплука и запали знамето на државата која ќе ја претставува во Европа. Додуше тоа знаме нема ни да го видиме на лето. Нема, бидејќи Металург, Турново и Работнички заедно имаат 17 навивачи, а племето што секојдневно убива Македонци на улица тоа знаме го користи само кога треба да го пали. Од каде таа омраза према Скопјани, зошто такви остри погледи и намуртени ликови, мислам дека и ѓаволот ќе имаше подобар пречек. Провокации, повремени напади со камења и други реквизити (за среќа безопасни), неспособни и неписмени редари кои мислеа дека се наоѓаат во појасот Газа па креираа некакви си тампон зони. Смешно и трагично истовремено.

   Фудбалерите на Брегалница одиграле за своја чест. Точноста на оваа теза сега веќе не е битна. Тие секако имаа право да одиграат најдобро што знаат. Наградата секако ќе стигне од Тетово, но и тоа стана легитимно во фудбалот бидејќи не е прв таков случај. Она што треба да се знае и да не загрижи се обидите да се стапи во контакт со управата на Вардар и да се побара нешто за возврат со цел намерно да се загуби натпреварот. Нашиве не дале ништо, но некој друг дал. Чисто наддавање и тука нема што да се лутиме. Дали постапката е во ред исто така постојат различни мислења. Во секој случај некој од нашиве експерти од управа проценил дека сме толку силен и моќен тим и ќе се прошетаме низ Штип, а цела сезона се молиме да дадеме по некој гол со екипи кои веќе се второлигаши. Или па не требаше да дадеме гол? А што ако ние сме најголемите шиптарски слуги? Колку вреди тоа што нема да настапиме во Европа? Направи ли некој таква проценка? Залутани луѓе го водат клубот. Не само што не им е грижа и се неспособни, туку се и прости. БАРАМЕ ОДГОВОРНОСТ! САКАМЕ САМИ ДА СИ ОДИТЕ ВИЕ КОИ ДЛАБОКО ВО СЕБЕ ЗНАЕТЕ ДЕКА СТЕ ВИНОВНИ! Тоа е најмалку што треба да направите. Со месеци се затскриваа лошите резултати со некакви си кадровски решенија и носења на познати имиња и легенди. За жал тие луѓе не смеат ни да поделат по некој совет, а камоли да донесат одлука. Нив никој не ги слуша, никој не ги прашува ништо. Тие се маска дека нешто добро се прави во Вардар. Зошто го донесовте Хаџиевски, јавно прашуваме? Мислите дека сме толку наивни и него ќе го обвиниме за оваа лакрдија. Нема да успеете да ги зачувате вашите позиции, не сте први кои ќе видите што значи да си играте со Вардар. Самсоненко не го видовме во Штип, но затоа отиде да се слика во Охрид. Дали му е важен ФК Вардар воопшто? Искрено се надеваме дека е така и ако е така тогаш треба повеќе да се ангажира. Под итно да ги тргне лешинарите околу него кои единствено нешто што го направиле успешно во животот е да залепат плакати и да ишкртаат ѕидови.

Дел од фудбалерите на Брегалница чувствуваат грижа на совест. Кај нашиве нема такво нешто, па тие не сакаат да ги погледнат во очи своите навивачи, оние кои патуваат за да бидат малтретирани од полицајци со ограничени капацитети. Трчаа кон соблекувалните по последниот свиреж како стампедо разјарени бикови. Во тоа време штипската публика го славеше пласманот на Шкендија во Европа. Катастрофа, катастрофален Вардар и бедна публика.

Според најновите информации нов споменик на Џемо Хаса висок 4 метри ќе никне во центарот на Штип благодарение на донацијата на косовските емигранти. Во Штип веќе нема пастмајлии. До каде може да оди самоуништувањето на Македонецот? Навистина тоа не познава граници. Сељак не е поим одреден според географски критериуми, тоа е израз на карактер и образование кај еден човек. Такви ги има и во Скопје, но такви се изнагледавме во Штип. Се ќе им се врати, ниту еден навивач на Вардар кој беше во Штип нема да им го заборави ова.

А ние нема да гледаме фудбал летово, но ќе видиме ли воља кај Самсоненко да почне да работи и да ги решава проблемите? А потребно е да почне од нула. Ништо што е во Вардар моментално не вреди. Сакаме луѓе на вистински позиции, сакаме луѓе кои знаат да работат, но и го сакаат Вардар. Сакаме рекламни спотови за Вардар, не за политички партии. Сакаме фудбалери кои играат фудбал. Сакаме искрен Вардар, сакаме Вардар кој ќе не прави горди во Европа, наместо да не брука во секое гратче и село во Македонија.